Puma kot o wyostrzonym wzroku i słuchu

Charakterystyka i krótki opis pumy. Przedstawiciela dzikich kotów.

Puma inaczej lew górski czy kuguar to kolejny gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Przeważnie zamieszkuje Amerykę od Kanady do Patagonii, ale niestety w wielu tych rejonach została wytępiona.

Puma to największy przedstawiciel mniejszych kotów, a jego masa jest bardzo charakterystyczna dla dużych kotów. Badania genetyczne, które zostały wykonane w 2006 roku udowodniły, że przodek rodzaju Leopardus, Lynx, Puma, Prionailurus oraz Felis pojawił się w Ameryce przekraczając most lądowy Beringa ponad osiem milionów lat temu, gdzie tam się rozprzestrzenił i doprowadził do stworzenia nowych gatunków. Puma przez dłuższy czas umieszczana była w rodzaju Felis, który obejmuje koty domowe, a teraz już umieszczana jest w rodzaju Puma razem z jaguarundi. Badania także wykazały, że puma i jaguarundi są dosyć mocno spokrewnione z teraźniejszym gepardem ze wschodniej Azji oraz z Afryki. Badania, które zostały wykonane stosunkowo niedawno także stwierdziły duży poziom genetycznego podobieństwa w genach północnoamerykańskiej populacji pumy, który sugeruje, że wszystkie obecne osobniki pochodzą od dość małej grupy wyjściowej. Prawdopodobnie oryginalna populacja Puma concolor całkowicie wyginęła w czasie masowego wymierania przy końcu plejstocenu razem z innymi wielkimi ssakami takimi jak smilodon.

Puma jest dużym kotem z dosyć małą głową, szczupłym i giętkim tułowiu. Jej przednie łapy mają po pięć palców, a tylnie po cztery palce. Sierść jest krótka, miękka o ubarwieniu żółtobrunatnym, choć spotykane są też pumy koloru szarosrebrnego oraz czarnego. Długość ciała pumy wynosi od metra do dwóch, długość ogona 50 – 85 cm, a waga u samic waha się między 35 – 50 kg, a u samców między 60 – 75 kg, choć zdarzają się też pojedyncze przypadki, gdzie mogą ważyć nawet ponad 100 kg. Samce są przeważnie większe od samic, ale większe różnice spotykane są między podgatunkami.

Ciąża u tego drapieżnika trwa około dziewięćdziesięciu dni, po tym czasie samica rodzi od jednego do czterech kociątek. Są ślepe a ich ciało po pewnym czasie pokryte jest cętkami, a na ogonie pojawiają się pierścienie koloru czarnego. Stają się samodzielne po dwóch latach swojego życia. Gniazdo do rozrodu tworzy w szczelinie skalnej, zaroślach lub w jaskini.

Pokarm pumy stanowią przede wszystkim ssaki. Małe zwierzęta konsumuje od razu, a pozostałości po większych zdobyczach przechowuje zakrywając je częściami roślin. Do ukrytego mięsa wraca tylko wtedy, jeśli nie uda się jej nic upolować, nieświeżego mięsa nie zjada. Udokumentowano również przypadek ataku na człowieka. Długość ich życia wynosi około 12 lat. Wielkość rejonu pum nie jest do końca znana, ale prawdopodobnie może osiągnąć obszar kilkunastu kilometrów kwadratowych. Rewir samic jest dwukrotnie mniejszy od rewiru samców.

Również tak samo jak inne ssaki z rodziny kotowatych są aktywne w nocy, a w dzień wylegują się w gęstych zaroślach, w wysokiej trawie oraz na konarach drzew. Posiadają bardzo wyostrzony wzrok i słuch, za to mają dosyć słaby zmysł węchu. Puma za pomocą swoich silnie umięśnionym przednim łapom może skoczyć nawet na wysokość pięciu metrów. Przeważnie widząc ludzi puma ucieka, a w szczególności, gdy człowiekowi towarzyszą psy, potrafi uciec jeszcze za nim zostanie zauważona, dzięki swojemu wyjątkowemu słuchowi, który ostrzega ją przed nadchodzącym niebezpieczeństwem, choć gdy zajdzie taka potrzeba w szczególności w obronie swoich młodych potrafi bohatersko walczyć.

Młode pumy, które zostaną dosyć wcześnie wzięte do niewoli, przy odpowiedniej opiece i trosce, bardzo szybko się oswajają oraz przywiązują do swojego opiekuna i jego rodziny, a także nawet do domowych zwierząt. W niektórych wioskach zwrotnikowej Ameryki czasem można spotkać pumę, która odpoczywa na podwórku, a obok niej bawią się dzieci, chodzi drób czy nawet pies.