Opis ocelota. Gdzie zamieszkuje, czym się żywi, i inne ciekawostki o tym dzikim kocie.

Ocelot to kolejny drapieżny ssak z rodziny kotowatych.

Przeważnie występuje w lasach wilgotnych, bardzo często także można go spotkać w pobliżu siedzib ludzkich, na polach oraz plantacjach trzciny cukrowej. Występuje w Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej oraz na południu Ameryki Północnej. Do miejsc najchętniej przez niego zamieszkiwanych należą środowiska wilgotne, czyli jeziora i stawy, środowiska otwarte takie jak sawanny, torfowiska, namorzyny oraz lasy równikowe. Oceloty są aktywne w nocy, za dnia odpoczywają na drzewach. Długość ciała tych kotów wynosi od 70 do 100cm, ważą około 12 – 16 kg, a długość ich ogona wynosi 30 – 45 cm. Posiadają krótką, gładką sierść o ubarwieniu zależnym od otoczenia, w którym przebywają.

Oceloty, które przebywają w krzakach mają sierść koloru szarego, a mieszkające w lasach mają rudą lub żółtą. Posiadają także na swoim futrze nieregularny wzór złożony z ciemnych plam oraz pręg. Po bokach i na grzbiecie widoczne są plamy tworzące rozety, na łapach, ogonie i na głowie przechodzą one w pasy ciemnego koloru. Brzuch ocelota jest jasny, a jego uszy są czarne z białymi kropkami i lekko zaokrąglone umiejscowione na małej głowie. Posiada umięśnione łapy z bardzo ostrymi pazurami. Na jego łapach umieszczone są poduszeczki, które umożliwiają mu ciche przemieszczanie się po różnych terenach. Umie doskonale pływać.

Te niezbyt duże drapieżne koty dosyć rzadko łączą się w pary. Samice ocelota osiągają dojrzałość płciową w wieku dwóch lat, a samce w wieku trzech lat. Okres godowy u tych drapieżników rozpoczyna się w październiku i trwa do stycznia. Ciąża trwa około siedemdziesięciu dni, po tym czasie w bezpiecznym miejscu przeważnie jest to dziupla na świat przychodzi od dwóch do czterech małych kociątek. Samice wyrywają swoją sierść z brzucha i wykładają nią gniazdo. Młode rodzą się ślepe, zaczynają widzieć po około dwóch tygodniach. Przez dwa lata matka uczy swoje kocięta różnych, potrzebnych im do przetrwania technik polowań, a następnie po tym czasie opuszczają matkę i poszukują własnego rewiru. Matka przynosi małe zwierzęta do swojego gniazda, aby młode nauczyły się w ten sposób na nie polować.

Pożywienie ocelota stanowią różne małe zwierzęta takie jak: świnki morskie, małpy, mrówkojady, pancerniki, szczury, aguti, żółwiami, wężami oraz niektórymi ptakami. Bardzo często także skradają się do kurników.

Z powodu wyjątkowej jedwabistości ich futra, które było i nadal jest bardzo cenne, były one bardzo często atakowane i zabijane w latach sześćdziesiątych oraz siedemdziesiątych. Oceloty są objęte ochroną, przez przepisy waszyngtońskiej konwencji CITES, dlatego zabijanie i handlowanie ich skórami jest kategorycznie zabroniony, ale niestety nadal zdarzają się przypadki zabijania tych kotów właśnie do tego celu.

Naturalne niebezpieczeństwo dla nich stanowią jaguary, pumy, jak również inne oceloty. Małe oceloty są przysmakiem anakond, kajmanów oraz węży boa. Ich gatunkami pokrewnymi są taraje oraz serwale.