Żywienie kotów.

Kot, podobnie jak pies, przez całe wieki życia pod dachem człowieka zmienił się z całkowicie mięsożernego zwierzęcia w zwierzę niemal wszystkożerne. W jego żywieniu pokarm mięsny musi jednak stanowić co najmniej jedną trzecią dziennej dawki pokarmowej. Mięso, podroby, ryby (najlepiej morskie) można kotu dawać surowe lub gotowane, zawsze pokrojone w drobną kostkę. Z ryby należy usunąć ości, aby nie uszkodziły przewodu pokarmowego zwierzęcia.

Do ryb i mięsa trzeba koniecznie dodawać jarzyny (marchew, buraki, seler, sałatę itp.), surowe lub gotowane i drobno pokrojone. Jedzenia jarzyn należy uczyć kota od maleńkiego, gdyż dorosły kot nie daje się nakłonić do zjedzenia nie znanej sobie potrawy.

Do kociego jadłospisu włączamy również kasze, pieczywo, ser oraz, raz na tydzień, surowe jajko kurze. Można, choć w niewielkiej ilości, dodawać do karmy trochę gotowanych ziemniaków.

W żadnym razie nie wolno dawać kotom konserw mięsnych czy rybnych. Nieszkodliwe dla człowieka środki konserwujące i ostre przyprawy mogą stać się dla kota zabójcze. Nie wolno także dawać kości z drobiu. Dobre są natomiast wszystkie chrząstki drobiowe, szczególnie w okresie wzrostu młodych kotów.

Mleko dla kota powinno być słodkie i przegotowane albo kwaśne, podane w formie roztrzepańca, lecz w żadnym przypadku nie nadkwaszone, gdyż może wywołać ostrą biegunkę.

Jesienią i zimą kot powinien otrzymywać mieszankę witaminowo-mineralną „Polfamix M”, którą można kupić w sklepach myśliwskich. Jest to preparat przeznaczony dla zwierząt mięsożernych, a zawierający zestaw witamin i soli mineralnych.

Obserwując koty spacerujące po trawie, łatwo zauważyć, że od czasu do czasu wybierają one sobie i zjadają jakąś trawkę. Można więc, jeśli kot nie wychodzi z mieszkania, wysiać w skrzynce na kwiaty lub w płaskiej doniczce mieszankę traw i umożliwić kotu wybieranie potrzebnych mu składników zawartych w źdźble.

Do picia – poza mlekiem – dajemy kotu wodę, która powinna mieć temperaturę pokojową. Pokarm też powinien być o temperaturze pokojowej, a nie bezpośrednio wyjęty z lodówki bądź gorący.

Dzienna norma żywieniowa dla kota małego wynosi około 150 g, a dla rosłego i dorosłego waha się w granicach od 250 do 300 g. Koty nie są tak łakome jak psy. Wolno i spokojnie zjadają tylko tyle, ile potrzebuje ich organizm.

Skąpo karmiony kot, pozbawiony troskliwości i przyjaźni człowieka, szybko dziczeje, staje się włóczęgą, poluje na ptaki lub szuka pożywienia po śmietnikach, stając się często roznosicielem zarazków chorobotwórczych.

Teoria głosząca, że tylko głodny kot jest łowny, to nieporozumienie. Prawdą natomiast jest, że na myszy i szczury poluje tylko kot w dobrej kondycji i dobrze odżywiony, dla którego polowanie stanowi przyjemną i zdrową gimnastykę. Bardzo niewiele kotów zjada upolowane przez siebie myszy, szczurów nie je prawie żaden.