Koty krótkowłose

Jest to najbardziej rozpowszechniona rasa kotów domowych, najlepiej przystosowana do życia w różnych warunkach. Koty tej rasy są spokojne, ufne i inteligentne, nie zatraciły instynktu łowieckiego i – nawet dobrze karmione – chętnie polują.

Mają dosyć dużą, okrągłą głowę z lekko zaokrąglonymi uszami i szerokim, tępo zakończonym nosem oraz wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Oczy, okrągłe, lekko skośne i szeroko rozstawione – mają różne barwy, zależnie od zasadniczej barwy futerka. Włos krótki, gładki i twardy, zimą gęściejszy.

Do kotów krótkowłosych europejskich zaliczamy wymienione poniżej.

Koty pręgowane, tygrysowate (rys. 2), mają charakterystyczne umaszczenie z wyraźnymi ciemniejszymi pręgami na srebrzystym, rudym, burym lub niebieskim futrze, schodzącymi się na szyi w obrożę, na czole formującymi kształt litery M, a na grzbiecie – miseczkowate siodełko. Na łapach i ogonie pręgi występują w postaci obrączek. Opuszki palcowe, pazury i pięty są czarne. Oczy, w zależności od zasadniczej barwy futra, mogą być zielone, pomarańczowe lub orzechowe.

Należące do tej rasy koty doskonale łapią szczury i myszy, wykazując przy tym niebywałą zręczność i spryt.

Bury kot pręgowany jest formą pierwotną – wyjściową dla innych odmian kotów europejskich.

Koty jednokolorowe (rys. 1), których przodkiem mógł być płowy kot egipski, występują w trzech odmianach barwnych: białej, czarnej i bardzo rzadko spotykanej – kremowej. Kolor oczu bywa różny, wymagana jest jednak barwa czysta, wyraźna. Umaszczenie nie może mieć nalotów, smużek czy plamek innego niż barwa zasadnicza koloru. Kot biały powinien mieć różowy nos i opuszki palców, a oczy niebieskie lub pomarańczowe. Kot czarny natomiast powinien mieć oczy pomarańczowe, a nos i opuszki palców – czarne. Oczy kotów kremowych mogą być pomarańczowe lub orzechowe.

Koty trójkolorowe – szyldkretowe (rys. 4), występują w dwu odmianach: szyldkretowej i szyldkretowo-białej. Rysunek umaszczenia przypominający skorupę żółwia jest powodem, że koty te nazywa się również żółwiowymi. Zasadnicze kolory to: rudy, czarny i kremowy. Gdy w umaszczeniu znajduje się barwa biała, kota zalicza się do odmiany szyldkretowo-białej (umaszczenie takie mają tylko kotki, nigdy nie występuje ono u samców). Koty szyldkretowe mają mocny tułów, długie i szczupłe nogi, okrągłą głowę i oczy o barwie pomarańczowej lub miedzianej.

Do kotów krótkowłosych pozaeuropejskich zaliczamy:

Koty syjamskie (rys. 5), należące do ras szlachetnych, są bardzo chętnie hodowane w domu. Tę popularność zawdzięczają swej oryginalności, urodzie, łagodności, inteligencji i zachowanemu, mimo życia w zbytku i wygodzie, instynktowi łowieckiemu. Szczególnie łowne są kotki, które polowanie na myszy i szczury traktują jako świetną zabawę. Płodne i troskliwe matki, kotki syjamskie, choć z natury łagodne, w okresie odchowu dzieci stają się bardzo agresywne i mogą być niebezpieczne dla obcych.

Kot tej rasy, wg wzorca, którym do dziś jest statua świątynnego kota syjamskiego, powinien mieć małą, wydłużoną głowę o spiczastych uszach, duże i skośne oczy intensywnie niebieskiej barwy, ciało smukłe, wydłużone, z gładko przylegającą krótką, miękką i delikatną sierścią, kończyny długie i smukłe, a ogon długi i prosty.

Typowe umaszczenie ma zasadniczą barwę kremową: maska twarzowa, uszy, ogon i nogi są ciemnobrązowe. Im jaśniejsza barwa zasadnicza a ciemniejsze oznaki, tym odmiana kota cenniejsza.