KOT KUSY
Gatunek ten opisali w 1827 roku Vigors i Horsfield. Jest to wśród kotów gatunek o najdziwniejszym wyglądzie, gdyż budową ciała przypomina nieco przedstawicieli rodziny łaszowatych i łasicowatych.
Spośród wszystkich kotów występujących na kontynentach kot kusy ma najmniejszy zasięg geograficzny, żyje bowiem tylko na Półwyspie Malajskim, na Borneo i Sumatrze; w stanie Sarawak na Borneo napotykano go nad rzeką Baram i na górze Dulit do poziomu 700 m n.p.m.
Długość tułowia wraz z głową wynosi 41-50 cm, długość ogona – 13-15 cm; ciężar 1,6-2,1 kg. Futro jest gęste i ma barwę jednolitą, indywidualnie zróżnicowaną, od srebrzystej do kasztanowatej i ciemnobrązowej: jedynie na jaśniejszej stronie spodniej i na obliczu widnieją plamy i deseń charakterystyczny dla gatunków z rodzaju Prionailurus. Dość osobliwy wygląd nadają kotu kusemu bardzo małe i nisko umieszczone na bokach głowy uszy, duże, osadzone blisko siebie oczy i krótki ogon. Szeroko rozstawione łuki jarzmowe wraz z potężnymi mięśniami żwaczami sprawiają, że głowa robi wrażenie szerokiej i płaskiej. Posiadają wyjątkowo długie i ostre drugie górne zęby przedtrzonowe, które pozwalają im pewniej chwytać śliską zdobycz. Ich palce są częściowo spięte błoną, a pazury wciągalne tylko do połowy Okres ciąży trwa około 56 dni. Długość życia w niewoli może wynosić 14 lat.
O biologii kotów kusych (rozmnażaniu, zachowaniach socjalnych, terytorializmie itd.) prawie nic nie wiadomo. Prawdopodobnie odżywiają się rybami, żabami i skorupiakami. W niewoli jednak nieufnie jadły podawane im żaby trawne. Chętnie natomiast przyjmowały żywe ryby, szczury, myszy i kurczęta, zwłaszcza wrzucane do wody; wyławiały je wówczas łapą lub bawiły się nimi w swym basenie kąpielowym. Żywe ryby wyciągały z basenu, zanurzając całkowicie głowę pod wodę. Następnie zwykle przenosiły je na pewną odległość od basenu, co w naturalnych warunkach ma być może zapobiegać ucieczce zdobyczy.
W warunkach naturalnych koty kuse zamieszkują obszary bagniste, lasy nadrzeczne i brzegi jezior. Widywano je również na plantacjach palm olejowych.
Z uwagi na związek biologii kotów kusych ze środowiskiem wodnym poważnym zagrożeniem jest dla nich zanieczyszczenie wód, szczególnie olejami, a także ciężkimi metalami, które zwierzęta te akumulują, zjadając zatrute ryby.