Pasożyty przewodu pokarmowego.

Koty wychodzące są najbardziej narażone na inwazje pasożytnicze przewodu pokarmowego. Spotykając się z bezdomnymi przedstawicielami swojego gatunku zarażają się najczęściej glistą kocią, tasiemcem lub pierwotniakiem (kokcydia i lamblie). Problem może dotknąć również koty, które całe swoje życie nie wychodzą na zewnątrz.

Pasożyty wewnętrzne umiejscawiają się głównie w jelitach, a rzadziej w żołądku, mogą także wywędrować do układu oddechowego, a nawet do serca. Swą obecnością podrażniają błonę śluzową przewodu pokarmowego, zatruwają organizm swego żywiciela produktami przemiany materii, powodują wzdęcie brzuszka, wymioty, biegunkę, kaszel w zależności od nasilenia inwazji, zmatowienie sierści, ogólne osłabienie organizmu, w najgorszym przypadku dochodzi do zejść śmiertelnych.

Do obleńców najczęściej występujących u kotów należą Toxocara cati Toxascaris leonina i Ancylostoma. Nie posiadają one żywiciela pośredniego, co oznacza, że kot zaraża się bezpośrednio od innego kota zjadając jego odchody, kocięta mogą zostać zarażone bezpośrednio przez matkę podczas życia płodowego lub wraz z mlekiem. W kale łatwo zauważyć pasożyty, gdyż mają wygląd makaronu. Tasiemiec (Dipylidium) dostaje się do organizmu kota poprzez zjedzenie upolowanej zdobyczy w postaci innego zwierzęcia, będącej nosicielem niedojrzałej formy pasożytniczej. Larwy Dipylidium mogą być przenoszone przez pchły. W kale widzimy jasne, biało-kremowe człony podobne do ziaren ryżu.

Jeżeli chcemy mieć w domu zdrowe zwierzę, najlepszym sposobem jest odpowiednia profilaktyka przeciwpasożytnicza. Małe kocię do 5-go miesiąca życia dobrze jest odrobaczać co miesiąc, a następnie minimum dwukrotnie w ciągu roku. Lekarze weterynarii dysponują odpowiednimi środkami pod wieloma postaciami: past, żeli, tabletek, zawiesiny i iniekcji.